Overlast platanen aan De Lange Streek in Swifterbant

Aan het Gemeentebestuur van Dronten

Betreft overlast boombladeren, zaadbollen, en meer

Swifterbant, 14 november 2019

Geachte bestuurslieden,
 

Hierbij delen wij u mede, dat wij van de boom aan de zijkant van ons huis de volgende hinder ondervinden:
 

• Veel bladeren en zaadbollen die wij op onze leeftijd maar moeten opruimen. Bovendien hebben wij beiden COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease) en Astma (chronische ontsteking van de longen), waardoor het moeilijk is deze werkzaamheden uit te voeren.
  N.B. als de zaadbollen stuk gaan, geeft dat moeilijk te verwijderen troep op het terras.
  
   
• Schaduw wat mosvorming geeft in de tuin en op de dakpannen en zijmuur.
  
   
• Het is vervelend, dat er ook takken op het dak en in de tuin vallen.
  
   
• Opbollende tegels in het voetpad van De Lange Streek naast onze woning door de wortels van de boom is een gevaarlijke situatie.
  
   

Op grond van het bovenstaande geven wij u in overweging de boom te verwijderen, zodat wij weer woongenot in ons dorp krijgen.
 

Uw beslissing zien wij met belangstelling tegemoet.

Heer Wouter ████████            Mevrouw Hadewych ████████████████████          

beider handtekening

De ██████████
███████ Swifterbant                                        Swifterbant 14 november 2019

FlevoPost

Lelystad editie, plaatselijke krant, donderdag 31 juli 2008

Thea van Gessel kijkt door de openstaande schuifpui naar haar achtertuin. Daar zou ze graag willen zitten, maar de zaadbollen en haartjes uit de platanen verhinderen dit. (© Eigen foto)

................................................................................................................................................................

Zomers vol zaadbollen

Donderdag 31 juli 2008 om 17:01 uur

LELYSTAD - Die troep moet weg. Ik wil weer in de tuin zitten en vrij kunnen ademen. Thea van Gessel is boos. De vier platanen naast haar woning aan de Oostkaap bezorgen veel overlast, maar de gemeente wil geen maatregelen nemen.

Ook de haartjes zorgen voor veel overlast. Ze waaien overal op, de ventilatieroosters (met extra fijn gaas) zitten er vol mee. "Het irriteert op de huid en in de ogen", aldus de bewoonster van de Oostkaap. "Onze hond kan de tuin niet meer in, omdat die dan hoestaanvallen krijgt. Mijn dochter heeft twee kinderen met een allergie. Die kunnen ook niet meer komen".

Sinds 2002 klaagt Thea al bij de gemeente, maar dat heeft weinig resultaat. Na flink aandringen zijn ooit een paar takken van een boom afgezaagd. Haar aanvraag voor een kapvergunning werd vorig jaar afgewezen. De genoemde argumenten waren volgens de gemeente onvoldoende reden voor kap. "Elke boom produceert afval", zo stelde men in een brief. En over de irritatie door de haartjes: "Er zijn zeer veel platanen in Lelystad geplaatst. We hebben geen vergelijkbare klachten gehad".
 

Na een nieuwe poging om de gemeente te bewegen tot maatregelen, ontving Thea vorige week weer een afwijzende brief: de platanen worden niet ingrijpend gesnoeid of gekapt, "omdat er niet sprake is van een zodanige overlast die dat rechtvaardigt". Nu is ze het zat. "Ik ben bezig met een advocaat, het wordt een rechtszaak". Er zijn volgens Thea twee opties: kappen of fors snoeien. Uit een handtekeningenactie die ze in de buurt hield, blijkt dat veel mensen het met haar eens zijn. Bijna alle bewoners van de Oostkaap hebben een krabbel gezet, van wie de meesten onder de optie ‘kappen en herbeplanten‘. Verhuizen wil Thea absoluut niet. "We hebben heel veel in dit huis en de tuin geïnvesteerd", vertelt ze.

Hoe dan verder, mocht ze haar zin niet krijgen? "Zelf kappen?", oppert ze. "Het zijn prachtige bomen, daar niet van. Maar ze moeten gewoon weg en er moet jonge aanplant voor terugkomen. Ik wil weer buiten zitten". Overigens heeft Thea ook aangeklopt bij Leefbaar Lelystad. Fractievoorzitter Wouter Zweers, die persoonlijk aan de Oostkaap is komen kijken, laat weten binnen de gemeentelijke organisatie aan te dringen op een oplossing van de problemen. Concrete toezeggingen zijn er echter nog niet.
 

Wij van 'www.deregentegenhouden.nl' en de mensen van 'De 2e Swifterbantse Verzetsgroep tegen de platanen aan De Lange Streek in Swifterbant' bedanken hierbij mevrouw Thea van Gessel voor haar 'pionierswerk'.

'De Polderpioniers',
man en vrouw, 'Brons' (1977) van beeldhouwer Kees Jansen (1946). Op 'prachtige zichtlocatie' kruising De Noord met De Dukdalf in Dronten, terug naar de oneindige verten van het open vlakke landschap van de Flevopolder.'De Polderpioniers' stelt een man gestoken in werkkleding voor, die zijn vrouw wijst op de uitgestrekte vlakte van het polderlandschap rondom hen.

Opnieuw verkeerde locatie
Voor de luxe appartementsgebouwen van het 'Heuvelpark' in Dronten is het beeldje 'De Polderpioniers' geen gezicht, en het is daar geen "prachtige of ideale zichtlocatie", en geen 'A-locatie', op een "heuveltje" en een "grasveldje". En nu aan de relatief drukke kruising De Noord met De Dukdalf wordt dit beeld ook geen recht gedaan. Dit is niet wat de beeldhouwer bedoelde. Het beeld 'De Polderpioniers' moet naar een open plek in de polder, daar zal het eerst tot zijn recht komen, zoals 'De Tong van Lucifer' op de Knardijk tussen Lelystad en Almere. Plaats het beeldje op een licht glooiende verhoging in het landschap. Zodat bezoekers er gewoon naar toe kunnen, en het aan kunnen raken, want van aanraken en strelen wordt het brons alleen maar mooier.

Niet het alleenrecht van 'Drontendorpers'
Niet alleen in het dorp Dronten wonen polderpioniers, ook in Swifterbant en Biddinghuizen, wij noemen hier in Swifterbant mevrouw Beekman. Het is veelzeggend, dat juist de 'Drontendorpers', incluis de Burgemeester en zijn Wethouders vechten, en rollebollend over elkaar heen gaan, om dit beeldje. Het beeldje is niet het alleenrecht van de 'Drontendorpers'. Het beeldje hoort ook niet in een van de dorpen, maar het moet naar 'buiten', waar de vlakte nog is. De man moet zijn vrouw de weidsheid van de polder kunnen tonen. Ook bij de kruising De Dukdalf met De Noord begrijpen kinderen er niets van, en is het beeld niet aan hen uit te leggen. Als ik mijn schoonmoeder er over vertel, zegt zij mij meteen dat het beeldje toch de uitgestrektheid van de polder aan moet wijzen, zij woont nota bene in Zutphen, en begrijpt het.

Het beeldje toont onze nietigheid
Voor diegenen die het beeldje (te) klein vinden voor het 'buiten': het toont onze nietigheid in dit universum, en maakt ons bewust van de korte tijd die wij hier op aarde zijn. Een nieuw virus ligt alweer op de loer, misschien is het een volgende keer dodelijker, misschien is een volgende keer een vaccin niet mogelijk, en als de opwarming van de aarde doorgaat, loopt deze polder en dit 'neder'land als vanzelf onder water.

 

Uit de brief die de Burgemeester van Dronten, Jean Paul Gebben, donderdag 10 december 2020 16:40 uur, openbaar maakte in zijn 'De Drontenaar' onder punt 4:

"De heer (Kees) Jansen heeft als kunstenaar ook een belangrijke stem voor de locatie van het kunstwerk. De kunstenaar is van mening dat we zorgvuldig moeten omgaan met het kunstwerk en deelt het standpunt dat bij de herplaatsing gekozen moet worden voor een plek die publiek toegankelijk is en een plek waar het kunstwerk ‘vrij’ kan staan. Dat wil zeggen ongehinderd door lantarenpalen, struikgewas, bebouwing en dergelijke. Hij was akkoord met zowel de eerder gekozen als de definitieve locatie".

Onder punt 1 van de brief:

"De voormalige Werkcommissie "De Polderpionier" uit 1977 bestaande uit onder andere de heer Jan Griede, gemeentesecretaris, stelde als randvoorwaarde dat het kunstwerk in de ruimte met vrij uitzicht moest staan en op een plek waar veel publiek komt en/of passeert".

Jan Griede wilde graag een beeld?
Dat de voormalig gemeentesecretaris van Dronten, Jan Griede, "ter gelegenheid van zijn 25-jarig ambtsjubileum graag een beeld wilde van de pioniersgeest", en dit ook nog voor elkaar kreeg, ten koste van 27.000 harde guldens in 1977, is natuurlijk in deze tijd niet meer voor te stellen. Als ambtenaar je 25-jarig jubileum bereiken is toch geen prestatie, je hoeft alleen maar te blijven zitten, en niet weg lopen. Het komt mij voor als persoonsverheerlijking, waar men in Dronten niet vies van is. Bij de brandweer in Dronten prijkt boven de roldeuren: "mr. Antoine M.G. Gresel kazerne".

Brandweerkazerne Dronten, nabij het station. Antoine was een voormalig burgemeester van de Gemeente Dronten. Het doet wat 'Belgisch' aan, een kazerne in Wolfsdonk, Berlare, of Leopoldsburg.

Telefoon
Wij zijn gebeld geworden door de mensen van Wolfsdonk, Berlare, en Leopoldsburg. Zij vertelden aan ons, dat bij hun boven de garages 'Brandweer' prijkt. Zij vroegen ons waarom wij dat niet deden. Hield mijnheer Antoine daar kantoor of zo? En misschien dachten mensen nu dat het leger daar zat. "Dat is zo toch niet duidelijk, hè meneer?", zeiden ze mij.

Brandweer Leopoldsburg
 

Gebouw gerealiseerd voor de vrijwillige brandweer van Berlare door Dero Construct NV uit Zele. Achter het gebouw de masten voor de telecommunicatie. Geen persoonsverheerlijking, helder en duidelijk met schijnwerpers 'Brandweer'. Hier zit niet de burgemeester of een advocatenkantoor! 

Uitvaartbranche
In de brief van de Burgemeester Jean Paul Gebben wordt zelfs de uitvaartbranche erbij gesleept. Diegenen die geld verdienen aan of met de dood. Dat de kunstenaar de mening is toegedaan, dat we zorgvuldig moeten omgaan met zijn kunstwerk hoefden we niet te raden. En dat hij akkoord was en waarschijnlijk nog steeds is, met de eerder gekozen 'definitieve' locatie én de nu gekozen 'definitieve' locatie moge ook wel duidelijk zijn, de man gaat zijn eigen glazen niet ingooien. En om naar de locatie te komen op een plek ver in het weidse landschap van Flevoland of "Het grootschalige landschap van Flevoland" waar Wethouder Roelof Siepel van de ChristenUnie (CU) over spreekt in de media, niet in maar op een plek buiten de drie dorpen, is geen probleem. Dag en nacht rijden er elektrische voertuigen van de Gemeente Dronten, opgeladen in de nieuwe PowerParking bij het Gemeentehuis, om al diegenen, in welk dorp of buiten men ook woont, te brengen naar de laatste standplaats en rustplaats van "De Polderpioniers", 's nachts prachtig verlicht en uitgelicht met natuurolielantaarns zoals het op een kerkhof er ook uit hoort te zien, een waken over de doden.

Wethouder Roelof Siepel van de ChristenUnie rukt het groene zeil van zijn 'PowerParking Proclamatie' bij het 'Huis van de Gemeente Dronten'. Het schrééuwt (clamare Lat.) zeg maar van het bord. Linksonder het logo van de Europese Unie 'Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling', vervolgens het logo van de Provincie Flevoland, en als laatste het logo van de Rijksoverheid 'Ministerie van Economische Zaken en Klimaat'. Daarboven zien we de Partners en Businesspartners en on top de Opdrachtgever de Gemeente Dronten die nu het groene zeil ervoor mag wegtrekken in de persoon van de wethouder: Roelof Siepel. De foto van de ijverige wethouder is door de gemeente Dronten aan ons allen gegeven. De bovenste foto 5281 vs03 'PowerParking Proclamatie' nabij 'Het Huis van de Gemeente Dronten' (159 kB 480x581) Reiger Copyright
 

'Wethouder Roelof Siepel PowerParking'
Wethouder Roelof Siepel van Dronten voor zijn PowerParking Proclamatie "bouwbord"
 Foto ons allen aangereikt door de Provincie Flevoland

Wij willen graag een groot standbeeld van de wethouder bij zijn 'PowerParking', zoals in de voormalige
Sovjet-Unie (USSR) of Irak, in plaats van zijn naam op de Parking

https://www.flevoland.nl/actueel/powerparking-dronten-van-start

Een Themapark rond pionieren
Aan het tweede deel van de randvoorwaarde gesteld door de voormalige Werkcommissie "De Polderpionier" onder punt 1 van de brief van burgemeester Jean Paul Gebben, "op een plek waar veel publiek komt en/of passeert", wordt op deze wijze ook voldaan. Het wordt een soort 'Walibi' in de polder, maar dan een themapark rond pionieren. Een 'Archeon' hier in "Het grootschalige landschap van Flevoland", te beginnen bij de Swifterbantcultuur, hoe de Swifterbantmens leefde, dan het grote water, en dan de drooglegging, en tot slot de Polderpioniers, een nieuw soort mensen die hier kwamen, waar "niets" was, en die alles vanaf de grond moesten opbouwen. Beleef hoe 'De Polderpioniers' hier in de natte klei begonnen zijn met "niets", en uit het "niets". Zij hebben zichzelf als het ware uit de natte klei getrokken.

Wethouder Irene Korting (VVD) Dronten:
"Het is belangrijk dat we onze historie koesteren en dat een kunstwerk als De Polderpioniers breed toegankelijk is voor iedereen. De locatie langs het nieuwe voetpad aan De Noord geeft inwoners en bezoekers de ruimte om stil te staan bij dit kunstwerk dat een eerbetoon is aan de mensen die onze samenleving vanuit het niets hebben opgebouwd". Vrijdag 6 november 2020 13:37 uur Bron gemeente Dronten

https://www.drontensdagblad.nl/gemeente/beeldhouwwerk-de-polderpioniers-terug-naar-de-noord

"Niets"
Maar "niets" is natuurlijk onzin, er was hier een prachtig water met heel veel vis, waar heel veel mensen van leefden. En toen de polder werd drooggelegd, was hier prachtig en rijk vruchtbaar land. Die Polderpioniers kwamen naar hier, omdat hier "niets" was? Dus dat "niets" is echte onzin, mevrouw de wethouder.

Niet uit een rib!
Het jaar 1976 liep naar het eind. Het 25-jarige ambtsjubileum van Jan Griede, de allereerste gemeentesecretaris van Dronten ging er aankomen het volgend jaar. Op het gemeentehuis zat iedereen te klappertanden, het was winter en het was koud. De houten keet rammelde aan alle kanten in de gure wind. Ze moesten zuinig doen met de kolen en de turven, veel hadden ze er niet meer, en de winter zou nog lang duren. Dan zegt de toenmalige burgemeester ineens tegen Jan Griede: "Jan, ik vind het nou zo leuk, dat jij volgend jaar 25 jaar in je ambt bent, jij mag wat uitzoeken voor je 25-jarige ambtsverjaardag", én "Het geld klotst hier toch in de golven tegen de plinten". Jan Griede begon te glunderen. Hij wist het meteen, hij wilde een 'polderpionier' voor zijn verjaardag, eigenlijk het liefst een geest, maar die kon je niet vasthouden, knuffelen, of aanraken. Een uit de polderklei getrokken stoere kerel. Hij wilde geen zeemeermin op een of ander schild, of zo een zeeleeuw van 'Schleich'. Nee, een grote pop van een stoere polderpionier. Nou, het geld was ook weer een beetje weggeklotst, dus stuurde de burgemeester zijn ambtenaren, vrijwilligers, en Jan Griede, op pad met rammelbussen langs de mensen in de dorpen en in de buiten op de boederien. De mensen gaven gul, ze waren blij met Jan! Er werden 27.000 harde guldens opgehaald. Een kunstenaar was gauw gevonden, die wilden graag werken voor een paar centjes. Het werd beeldhouwer Kees Jansen. Kees ging aan de slag met zijn opdracht: 'een polderpionier'. Hij nam er zijn broer Dré voor. Maar het houwen, hakken, en uit de klei trekken, verliep toch niet voorspoedig, ook al hoorde Kees de guldens klotsen buiten tegen zijn keet. Toen kwam Kees op een lumineus idee: "Ik doe er een vrouwtje bij, voor mijn broer". Maar ja, dat was niet zijn opdracht. Kees, op zijn fiets door weer en wind naar het gemeentehuis, naar de burgemeester. Overleggen werden ingepland, Jan Griede werd bij de burgemeester bevolen. De laatste stond te stampvoeten op de houten planken voor de werkbank van de burgemeester, hij wilde een polderpionier en niks anders! Maar de burgemeester vond het een goed idee van Kees, een vrouwtje erbij. De helft van zijn burgerij bestond immers uit vrouwen, daar had ie nog niet zó bij stil gestaan. En de volgende burgemeester verkiezingen kwamen er ook al weer aan. De raad moest nog worden overgehaald, maar dat was voor de burgemeester een peulenschilletje, een borreltje, stukjes kaas, en een sigaartje deden hun werk. En zo werd het vrouwtje niet uit de rib van de man getrokken, maar ook uit de klei, en is het beeld 'De Polderpioniers' ontstaan, waar we nu allemaal nog steeds zó blij van worden. Inmiddels was er een hele industrie rond het beeldje ontstaan. Replica's werden aangeboden als relatiegeschenk door de gemeente Dronten.

Ook kreeg je niet een lintje van oranje, maar wel een beeldje van 'De Polderpioniers' als eerbetoon voor je inzet als burger van de gemeente Dronten. Ook kwam voor dat je tot ridder werd geslagen, mét ook nog een 'Polderpioniersbeeldje', zoals in het jaar 2020 Truus Sweringa, de oud bazin van OFW Oost Flevoland Woondiensten, overkwam. "Daarnaast heeft de burgemeester haar het bronzen Polderpionier beeldje overhandigd namens het college van burgemeester en wethouders als bijzondere blijk van waardering voor wat zij betekend heeft voor de gemeente Dronten", schreef de FlevoPost op 20 oktober 2020 16:07 uur. Deze mevrouw ontving toch een vorstelijk salaris voor haar werkzaamheden, dachten wij?

Mensen hebben het beeldje ook als Buddha's in hun tuinen staan, en/of binnen op een soort altaartje. Tegenwoordig wordt het beeldje in allerlei maten en uitvoeringen, van plastic tot brons, en zelfs goud,  verkocht in de souvenirswinkeltjes van het nieuwe themapark in de polder: "Uit Niets". 

 Reiger, geschiedschrijver gemeente Zwollerland

'De Polderpioniers'
In het nieuwe themapark 'Uit Niets' 

'De polderpioniers'
De man heeft zijn laarzen aan, met de broekspijpen van zijn "werkbroek" in die laarzen, de mouwen van zijn "werkhemd" opgerold tot aan de elleboog. Maar zijn vrouw heeft ook een werkkleed aan, alleen heeft zij slechts heel korte mouwen en de armen daardoor bijna geheel ontbloot, veel meer dan de man. De afwerking van de kledingstukken rond de hals is niet heel verschillend, behalve dat de man een kraag of een boord heeft, en zijn vrouw nu helemaal niet. Of zien we toch een klein boordje bij haar? De vrouw heeft de armen over elkaar, terwijl haar man haar op de uitgestrektheid van het landschap van de polder wijst. Zij kijkt met neutrale blik, niet blij of vrolijk, zij heeft de uitgestrektheid van de polder natuurlijk al lang gezien, lang voordat haar man haar die nu wijst, die hoeft haar man haar helemaal niet aan te wijzen, en ze denkt bij zichzelf: "Ja, en ik zit er hier maar mooi mee". Hoewel de kunstenaar op het briljante idee kwam zijn pionier (zijn broer) een vrouw te schenken, en voor deze vrouw niet een rib uit de man nam, maar haar ook uit de klei trok, zit er in zijn beeld jammer genoeg toch iets van minderwaardig zijn van de vrouw in. De vrouw hoeft in dit geval helemaal niet door haar man gewezen te worden. Laten we nog even kijken wat de vrouw van Dré, zo krijgt de pionier ook een naam, aan haar voeten draagt. Zijn naam Dré betekent mannelijk, heldhaftig en dapper. In het Engels had ie Drew geheten. Hier in Nederland kennen we bovenal André Hazes (Amsterdam 30 juni 1951 - Woerden 23 september 2004†), van hem is ook een prachtig beeld gemaakt, waarin ook hij zijn werkkledij aan heeft, hij draagt een leren werkjas. Meertens Instituut: https://www.meertens.knaw.nl/beeldenbank/images/full/061a.jpg

Het is jammer dat de vrouw van 'De Polderpionier(s)' nooit een naam gekregen heeft. Wie had de beeldhouwer bij haar in gedachte? Een vriendin, een meisje uit zijn dorp, een verloren of onbereikbare liefde, of een model? De man, de kunstenaar, Kees Jansen, leeft nog, nu kunnen we het hem nog vragen. Of durft Kees dat niet te vertellen? Ook hier weer het verschil tussen de man en de vrouw, die onbalans, de polderpionier wel een naam, en de vrouw naast hem niet. We zagen de balans eerder al bij de weegschaal die Vrouwe Justitia in haar hand heeft, en die uiteindelijk niet zal wegen vanwege de blinddoek die zij voor haar ogen heeft.

Terug naar de schoenen die de vrouw van de 'Polderpionier(s)' aan heeft. Mijn tante pionierde echt niet op zulke schoenen! Overigens had Dronten een boer die altijd op blote voeten liep, om het contact met zijn aarde niet te verliezen.

'De Polderpioniers' als boekenlegger ook verkrijgbaar bij de plaatselijke boekhandels

We trekken onze stoute schoenen aan

www.deregentegenhouden.nl/Dronten.htm
(Klik hier)